Het vehaal achter Road without borders. Dit is een werk die ik al enige tijd geleden gemaakt heb. Het heeft twee keer in museum IJsselstein gehangen. De eerste tentoonstelling was vervlochten bij MIJ. Hier was ik echt heel trots op. Het werk was samen met Rooftops uitgekozen door de curator Trudie van Zadelhof , die we helaas allemaal moeten missen. Het leek op een vlecht werk vandaar dat het in de tentoonstelling terecht kwam. Er was zelf een vraag bij in het educatie programma voor de kinderen. Er werd gevraagd van welk materiaal het gemaakt was. De werknemers van het museum kwamen het me vragen, want ze wisten het zelf eigenlijk ook niet. Altijd leuk om een nieuwe uitstraling aan een bestaand materiaal te geven. Dat maakt dat mensen er goed naar kijken en krijgen ze misschien een nieuw perspectief. Het werk is gemaakt van rubber, acrylverf en lijm.

De titel voor een werk ontstaat altijd als ik er mee bezig ben. Dit werk is afgeleid van een gesprek met een collega. Mijn lieve collega Ans van het Kunstcafe was bij me thuis om me te balloteren. Ze vroeg me of ik wist waarom ik altijd met vierkante doeken werkte. Ik antwoorde dat ik geen idee had en zij zei dat er dan geen richting bepaald werd en dat beviel me wel. Gaandeweg leek dit werk steeds meer op een weg zonder richting, zonder einde. Zo is de titel ontstaan Road without borders, een weg zonder grenzen. De betekenis van het werk is dat je alle keuzes hebt. Niks is bepaald, je kan zelf je eigen richting kiezen. Dat vind ik een mooi gegeven.