Kunstig schrijven
De zin van tekst bij kunst
Geruime tijd vraag ik mij af of het zinvol is om korte teksten bij mijn kunstwerken te plaatsen. Het gevoel in mij is tegenstrijdig. Aan de ene kant wil ik graag dat de waarnemer de tijd neemt om het werk in zich op te nemen en zijn/haar eigen gevoel laat spreken. Aan de andere kant wil ik ook graag overbrengen wat het werk voor mij betekend. Mijn werk heeft namelijk meer diepgang dan op het eerste gezicht te zien is. Als beeldend kunstenaar met een architectonische achtergrond ben ik vooral op zoek naar de verbinding tussen verschillende materialen die samensmelten in een abstracte compositie. Plat of ruimtelijk gaan zij een relatie met elkaar aan. Dit is een intuïtief proces zonder vooropgezet plan, het werk vormt zich door onderzoek en experiment, waarbij gaandeweg een vraagstuk met daaruit een visie ontstaat, dat zijn herkomst vindt in het collectieve en het persoonlijke bewustzijn.
Het doel: het onzichtbare zichtbaar maken. Het beeld dat ontstaat is als een vormentaal van de ziel. En dat is nou juist het interessante stuk. Mijn werk bevat een deel van mijn mijn eigen belevingen, maar ook maatschappelijke vraagstukken die mij op het moment van het gemaakte werk bezighielden. Naast de vormgeving en compositie bevatten ze de tijdsgeest, die vragen op kan roepen en zich open stellen voor discussie of een filosofisch gesprek.
Na een gesprek met mijn partner, die aangaf als leek niet al mijn werk te snappen of verder te kunnen kijken dan het materiaal., ben ik na gaan denken over teksten, die in het kort de diepere lagen van het werk prijsgeven. Wat blijkt, in onze haastige maatschappij nemen mensen zelden de tijd om naar een kunstwerk te kijken en zich er echt in kunnen verdiepen.
Negen seconden… Zo lang kijken mensen in een museum gemiddeld naar een kunstwerk. Net lang genoeg om de titel op het bordje te lezen en een vluchtige blik op het kunstwerk te werpen. Aldus Sigrid van Iersel
Tijd voor ander middelen dus. Ineens lijkt een tekst bij het werk schrijven niet zo raar meer. Nu wil het toeval dat ik een uitnodiging heb gehad van IJsselstein schrijft , om als 1 van de gastkunstenaars met een kunstwerk deel te nemen aan de workshop kunstig schrijven. Je begrijpt dat ik deze uitnodiging met liefde heb aangenomen.
1e oefening: De deelnemers schrijven een tekst bij de kunstwerken
schrijf bij het kunstwerk van je keuze, gebruik je zintuigen: Wat zie, hoor, voel, proef en ervaar je
Even voor de duidelijkheid, de werken stonden verstopt onder doeken wat zorgde voor een spookachtig effect. Nadat de deelnemers hun keuze hadden gemaakt werden de werken onthuld en kwamen ze oog in oog te staan met het door hen gekozen kunstwerk. Het kunstwerk waar ze zich die avond verder in mochten verdiepen of het ze nou raakte of niet, hier moesten ze het mee doen.
Na het schrijven van de teksten werd zichtbaar welk werk tot welke maker behoorden. De kunstenaars namen plaats bij het door hen gemaakte werk, zodat de schrijvers de teksten met zicht op het kunstwerk en kunstenaar konden voordragen. De spanning liep hoog op bij schrijver en kunstenaar, maar uiteindelijke mocht het resultaat er zijn. Bijzonder en erg interessant wat anderen in je werk zien en ervaren. Ik had mijn werk “Explosion of Red…” meegenomen. Er zat veel herkenning in de waarneming en beleving van de schrijvers en mijn eigen bedoeling van het werk.
In gesprek met de beeldend kunstenaar, diepte interview en recensie
De teksten waren voorgelezen, de kunstenaars voorgesteld en hadden hun werk toegelicht. Tijd voor de volgende opdracht, waarbij eerder ingewonnen informatie goed van pas zal komen. Echter te weinig om een goed recensie te kunnen schrijven. De deelnemers kregen aanvullende achtergrond informatie over de kunstenaars op papier en werden in de gelegenheid gesteld om tijdens een interview een vraag te stellen. Er mocht wel doorgevraagd worden over deze vraag, maar er mocht geen nieuw onderwerp aangesneden worden. Het was een leuk interview, gelijk een goede oefening voor mij. Onderstaand een recensie over mijn werk naar aanleiding van de opdracht:
30-11-2016 Explosion of Red… Een wirwar van draden, een magisch verbond van oneindige verbindingen. In het oog springend, wervelend en stromend, dat is het werk van Ketlin van Esschoten. De materialen zijn puur, van wollig en pluizig materiaal, strakke draden in ronde vormen. Ketlin koos voor de kleur rood dat in haar beleving staat voor de explosieve kracht, bijna vulkanisch. het werk blijft boeien, gevoelens van verwardheid en chaos blijven achter in het brein van de kijker. Voor velen een herkenbaar fenomeen. Alsdus Hetster Hoornstra
IJsselstein schrijft
Klik tussen kunst en kijker
De laatste en misschien wel belangrijkste opdracht.
Schrijf een tekst die zorgt voor de klik tussen kunst en kijker.
Een kunstwerk is een communicatiemiddel, maar gaat er van ieder kunstwerk genoeg kracht uit om de kijker daadwerkelijk te bereiken of te beroeren? Het naambordje is niet meer genoeg. Veel kunstwerken hebben hulp nodig. En steeds meer musea vinden dat ook. Ze stappen af van de gedachte dat kunst voor zichzelf moet spreken. Feitelijke info is voor de meeste bezoekers niets meer genoeg. Aldus IJsselstein schrijft.
Onderstaand volgen de teksten die geschreven zijn bij mijn kunstwerk:”Explosion of red…” Zelf begin ik in ieder geval de toegevoegde waarde van tekst bij mijn kunst in te zien en zal mij hier dan ook wat meer op gaan richten.
Grote wirwar, zo bedoeld. Jan Willem Zuidhoek
Moulin Rouge, zacht warm, chaos, spanning, beweging, verwarring, rood. Ik waan me in Parijs als ik hiernaar kijk. Ketlin van Esschoten voelde kracht, flow en hitte toen ze aan rode peper dacht en dit werk creëerde. Wat voel jij als je naar dit kunstwerk kijkt? Esther
De wirwar van rode draden zorgt voor verwarring in mijn hoofd. Ik nodig je uit om even stil te staan en de uitstraling van het werk diep tot je te laten doordingen. Stel daarbij de vraag: Welk gevoel komt er bij je naar boven en benoem dit gevoel. Hester Hoornstra
Prachtig om te lezen en te horen, uiteraard zijn andere suggesties van harte welkom!